Weer op weg

Met zijn 3e richting christchurch,

( Frans )

Terwijl wij aan een biertje zitten op de veranda is het dan echt zover, Mark is in het vliegtuig gestapt om dit avontuur met ons te delen. Veel is ingeladen, stoelen, surfplanken, enz enz... Toch wel veel spulletjes verzameld in de 6 weken die we in pokeno gezeten hebben. Zal wel eventjes wennen zijn zo met zijn 3e maar kijken er erg naar uit en zijn erg benieuwd hoe het allemaal zal gaan. Ook kan er dan iemand thuis vertellen hoe we het nu echt hebben omdat hij wel een goed beeld van onze reis en nieuw zeeland krijgt. De volgende dag nog even werken, maar door de lichte zenuwen voor het nieuwe avontuur en het verlaten van ons huis kwam er weinig van terecht. Na een tijdje te hebben zitten wachten in de ontvangsthal kwam er een vermoeid bleek gezicht achter de schuifdeuren vandaan, en daar was Mark! Een grote glimlach op zijn gezicht toen hij ons zag ( ik heb het gehaald ) snel naar de auto, en op naar pokeno.
Voor het avondeten nog even de beentjes gestrekt en een stukje over het terrein gelopen, waarna we lekker wat biertjes hebben gedronken met Claire en Adrew. De volgende dag was iedereen vroeg wakker, dus tijd voor wat leuks. Het weer was best aardig, vol goeie moed naar het strand ( port waikato ) helaas niet Enorm spectaculair en het was koud en regenachtig en na een hoge golf te zijn verast de auto in gevlucht.
gelukkig hebben wel een mooi ritje gehad en de omgeving een beetje kunnen laten zien aan Mark. De rest van de dag bleef kil en koud dus hebben we voorbereidingen getroffen voor ons vertrek. Na het bezichtigen van Andrew zijn " collectie " naar bed want morgen os de grote dag.

Een drukke rommelige start, inpakken, opruimen, schoonmaken maar we zijn onderweg. Eerst over de bekende wegen, heuvelachtig en groen. Paar stopjes gemaakt waarbij we o.a. Oesters op het strand hebben gegeten begon het landschap toch te veranderen. De weg liep verder langs het water. erg smal en kliffen aan linkerkant, Schuin overhangende bomen en zeer scherpe bochten maakte dit toch wel een spannend. Helaas was ik nog niet klaar, de weg werd steiler en de weg slechter waarna hij overging in gravel waar de auto wel wat moeite kreeg omhoog te rijden zonder te gaan glijden. Gelukkig had ik al wat meer ervaring met de wegen in nz, deze zware rit bracht ons in stoney bay. Stoney bay had ik hoge verwachtingen van. Een mooie baai, steile kliffen overal rotsen en een campingplaatsje aan het water. Bij de receptie werd er ons gewaarschuwd een beschut plekje te zoeken want "the gust" ?? Is commin!?!? Dus ons geïnstalleerd op een beschut plekje en onze eerste wandeling met Mark ( wat hem wat zwaarder viel dan verwacht) maar na 1,5 uur door het bos op een uitkijkpunt aangekomen. Een kale rots die uit het bos omhoog rees, op het moment dat we onze hoofden boven de bladerden uitstaken WAUW 360 graden bergen bomen en kustlijn!! Hier doe je het voor!!
Na het eten kregen we door wat "the gust" echt was, de windvlagen werden steeds krachtiger en onze tent lach meermalen plat op de grond. 2uur geslapen en we schrokken wakker, nu stormde het echt... Wauw wat een kracht! Helaas trok de wind onze elastieken van de tent kapot en daarna de haringen. Gelukkig was het zeer helder en volle maan waardoor ik het redelijk makkelijk kon herstellen. De grote boom die niet ver achter ons stond bewoog hevig heen en weer en maakte veel herrie, de wolkflarden die voor de volle heldere maan voorbijschoten maakte het toch iets wat ik niet snel vergeet. Van slapen kwam verder weinig en er wachte ons een zware nacht met weinig slaap. Jolien kon er gelukkig wel om lachen, alsof we weg zouden waaien haha. Sochtends wakker, en Jolien was weg. Me tent uit en daar lach Jolien te slapen in de auto, in een poging de wind te negeren en van de zonsopgang genieten in slaap gevallen.

Jolien:

Mijn hand klem ik aan de hendel boven de autodeur, met kracht hou ik mezelf rechtop op de achterbank. De kiezels ketsen tegen de onderkant van de auto. Met een goede vaart rijden / glijden we over de gravel. Ik weet niet of ik wel zo blij moet zijn dat ik achterin zit i.p.v. Voorin, ik weet wel dat het feit dat er geen vangrails zijn niet helpt.na enkele tientallen van minuten voel ik de wielen weer soepel glijden. Alfalt, daar word ik nou vrolijk van!

Frans:

De volgende ochtend de zelfde zware weg terug, en zijn richting cathedral cove gereden. Onderweg hebben we een aantal mooie stops gehad waarvan chumps beach de bijzonderste, en volgens de loneley planet een van de mooiste ( samensmelt spirits bay ). Een rivier kwam uit in de zee en waar hij de zee in liep konden we deze met laag tei oversteken, hier moesten we eventjes op wachten en hebben gechild en gezwommen. Tot onze knieën in het heldere water naar de overkant gelopen waar we op allemaal grote en kleine rotsen kwamen, over deze rotsen hebben stukje de zee gevolgd tot de route door het bos naar een ander strand liep. Een lang gerekt strand dat tropies overkwam, en hoge korte golven. Op weg richting cathedral cove een stopje gemaakt bij hot water beach, bij aankomst een volle parkeerplaats. Het strand op gelopen en een stuk verder zag het zwart van de mensen, dat was vast "hot water beach". Na het graven van een gat daar, kwam er warm water omhoog en bij veel mensen werkte het maar wij konden geen goede plek vinden. Het was ook veel te druk en toeristies dus snel weer weg gegaan, maar goed dat we er amper voor hebben moeten omrijden.
Het vinden van een goedkope camping bleek wel een probleem, en hebben uiteindelijk 25dollar pp betaald!! Wel hebben we zeer uitgebreid gemaakt van de douche en keuken, en van de zonsondergang genoten op het strand. ook waren we al zeer dicht bij cathedral cove dus goede hoop er vroeg te zijn.



Cathedral cove ;

( Frans )

De wandeling begon met een korte klim, maar al snel waren we vrij hoog waardoor we een goed uitzicht hadden over de prachtige stranden en de camping die er recht aan lach. Ook zagen we meerdere eilanden in het paradijsachtige water, samen met de strak blauwe lucht maakte dit een hele mooie dag. Het pad dwaalde een beetje door het bos en langs het water op en neer en regelmatig zagen we de hoge witte kliffen. Het begon al flink warm te worden toen we aankwamen bij cathedral cove, een strand met witte kliffen en een enorm gat in een rots die de zee in stak, hier kon je over het strand en onder de uitgesleten rots doorlopen. Na een frisse duik terug gelopen en een zijweg ingeslagen naar spiders bay, een baai ingesloten door dezelfde witte kliffen. Na een klim over wat grote rotsen het strand bereikt, deze liep rond en alleen aan 1 kort stuk was er open zee. Hier heb ik in het koude water gesnorkeld, hebben we onze spullen even kunnen drogen en zaten we allemaal van het uitzicht te genieten en onze dagboeken up to date te maken.

De volgende camping was vlakbij matamata ( there where the hobbits live ) en met een enorme splash door de rivier reden we de camping op. Er was een mooie wandeling richting een waterval, 1,5 uur return, de lichtval van de laaghangende zon die door de bladeren scheen en de mooie hoge waterval prachtige foto's kunnen maken. Na al dat wandelen waren we toch wel beetj lui dus zijn we in een ijs en ijskoud bergmeertje gesprongen om ons even op te frissen. Al snel waren we weer helemaal fris en zaten een lekker lauw biertje te drinken met onze voetjes in de lucht. Het werd donker en tijd om naar de oude goudmijnen te gaan, deze lagen een klein stukje het bos in en ze hadden ons verteld dat er glowwormen zaten.

Jolien:

Glowwormen stonden nog op mijn lijstje ( moet hem toch eens op gaan schrijven ) dus was blij versast dat ik hoorde dat ze vlakbij de camping waren.

Frans:

het is zo ver!! HOBBITON.... Jolien in matamata afgezet en zijn Mark en ik met een bus naar hobbiton gegaan, een ritje van een half uur waarin de buschauffeur allerlei mooie verhalen over hoe doorgedraaid Peter Jackson was en lord of the rings kon vertellen. ( b.v. De green dragon is echt volledig afgebrand voor 1 seconde film, en opnieuw opgebouwd voor de 2e film ) Aangekomen bij hobbiton zagen we al snel de verschillende maten hobbitholen in allerlei kleuren. Alles was super goed gemaakt, en zag er heel echt uit. Bovenop de heuvel was het huis van Bilbo balings, met daarboven een enorme eikenboom ( levensecht nagemaakt ) en meteen wou ik erheen, en toen bijna aan het einde van de rondleiding kwamen we boven op de heuvel en waren we er eindelijk! Kijkend over de kleine valei ( Shire ) met bag end achter ons. Nog even snel een foto gemaakt bij de brievenbus voor bag end en weer door want de volgende groep kwam er alweer aan! Tijd voor een biertje in de plaatselijke kroeg ( the green dragon ) we liepen over de stenen brug, langs de molen en aan het andere kant van het water lach hij dan. De wereldberoemde green dragon, alles klopte. Al snel zat ik lekker aan een amber hobbitbiertje in een luie stoel bij de openhaard, en natuurlijk moest ik ook even aan de bar hangen waar dhr. boterbloem altijd achter de tap staat. Na dit heerlijke biertje en leuke ervaring richting de bus gegaan die in terug naar matamata reed.

Jolien:

De rit naar matamata was langer dan verwacht. Ik had gehoopt dat er wat winkels open zouden zijn gezien ik niet meeging (75 dollar!!!!). Gelukkig had ik al een warehouse gespot, daar vermaak ik je altijd wel een tijdje. Eerst op zoek naar een café voor wat internet. Lekker bijgekletst met jenny, Irene, Daantje en carmen, beetje gesurft op het web, nog wat winkels afgestruind... En de jongens kwamen terug alsof ze op schoolreisje waren geweest.

Daarna door naar rotorua waar we onze tent recht aan lake okareka neer hebben kunnen zetten, een schitterende campeerplek. Dit was het eerste moment in. Dagen dat voeld als rust, op me stoeltje met een biertje in de zon en de hele avond nog voor ons om lekker van ons af te kijken , wat hier totaal geen straf is.

Frans:

Na ons hobbitavontuur richting rotorua gereden om bij hetzelfde meer te staan als wat weken terug. Bij aankomst was het overvol, maar hebben we ons nog ergens tussen te weten te proppen aan de waterkant. Na het eten werd het al iets rustiger en hebben we heerlijk zitten genieten hoe de zon achter de bergen zakte met een lucht die ontelbare kleuren rood paars en oranje kleurde.
Jolien was vroeg wakker voor de zonsopgang, die helaas erg tegen viel. Wel dacht ze kiwi's te hebben gezien dus ben ik er op uitgegaan om te kijken wat het was. Het was nog erg donker en kon schimmen over de weg vlak voor mij zien hupsen, en nadat ik ze de bosjes in was gevolgd kon ik dicht bij komen. Ongeveer 40-45 cm groot en ze hupsten met een grappig geluid ( een soort swoempjjj ). Tot op de dag van vandaag nog niet zeker wat het waren. Na het "najagen" van onze "kiwi" ?!?! Maar onze spullen gaan inpakken en konden vroeg op weg om de 30 dollar te besparen die de ranger op zou komen halen.
Iets verderop op een openbare bbq ons ontbijten gemaakt voordat we naar lady knoks zijn gegaan in wai o tapu.

20-01-2014

Jolien:
Vroeg uit de veren vandaag. We hadden immers nog niet betaald voor de camping en dat houdt ik graag zo. Daarnaast zal lady knox (Gijser) om 10:15 haar kunsten gaan tonen. Meteen voelde ik me weer über toerist in zo een park, op een bankje met 100 anderen (camera's, buidel tasjes, poncho's, je kent het wel), te wachten tot er iets ging gebeuren.
Na de Gijser hebben we nog door het park gewandeld, en de meren bekeken, erg leuk maar jammer van het weer, hierdoor maakten we iets wat spoedig onze ronde.
Na afloop hebben we nog even lekker gebadderd in een natuurlijk verwarmde rivier een stukje verderop

Frans:
Om 11 uur elke ochtend spuit lady knoks, een grote geiser, dus om kwart voor 11 zaten we er a helemaal klaar voor! Helaas ging het regenen, en zaten we nog steeds te wachten. En nadat we een praatje kregen over het park wat we gingen bezoeken en over lady knoks liet hij de geiser spuiten met een beetje sop ( die gooide hij erin om een eruptie op te wekken, die normaal onvoorspelbaar is ) en langzaam werd de stoom dikker en begon hij te pruttelen en te borrelen. Langzaam kwam er een straal kokend water uit die hoger en hoger werd, en met meer en meer kracht het water tot wel 15 meter hoog spoot.
Lady knoks bleek een echte volhouder te zijn en bleef maar spuiten, en i.v.m. De regen maar wat regenkleding aangetrokken en het park in gegaan.